Vermoeidheidsziekten

Vermoeidheid lijkt wel normaal in deze tijd. Mensen lijken zich ook niet meer te realiseren wat fit betekent. Nuchter 10 km hardlopen lukt niet zoveel mensen meer. 20 zakken van 100 kg in je eentje tegen een steile molentrap omhoog brengen, daar kan niemand zich meer iets bij voorstellen. Neem dan het “Chasehunting” dat sommige authentieke stammen toepassen om dagelijks aan voedsel te komen. Daarbij rennen jagers tot zo’n 10 uren achter een groot zoogdier aan, totdat het neervalt omdat het zijn warmte niet meer kwijt kan en daardoor bezwijkt. Het tempo waarin de jagers lopen, is door Westerse mensen in goede conditie nog geen half uur bij te houden.

Maar goed, ondanks onze zittende leefstijl, kunnen we nog wel een half uurtje naar het werk fietsen en kunnen we ook nog wel traplopen. ’s Zaterdags de tuin doen, een tas met boodschappen sjouwen en met wat zakken en dozen naar de stort is ook nog wel voor ons weg gelegd. Als we op een sportclub zitten, dan voelen we ons al aardig sportief. Zeker als we drie keer in de week voetballen, hardlopen, boksen, tennissen of kracht trainen. Dan zijn we ook sportief! We kunnen ons natuurlijk ook niet helemaal meer vergelijken met authentieke stammen die al van heel jongs af aan wel 12 uur per dag bewegen om aan eten te kunnen komen. Zij hebben door noodzaak continu getraind, terwijl dat voor ons helemaal niet meer nodig is. Voor ons staat de koelkast op 5 meter afstand.

Voor mensen met een vermoeidheidsziekte geldt een heel ander perspectief. Zij zijn soms totaal verzuurd als zij één keer de trap op lopen. Zij moeten, na een half uur buiten in de tuin bezig geweest te zijn, de rest van de dag rusten om bij te komen. Werken kunnen ze meestal niet meer en een half uur fietsen zit er echt niet in. Als ze het heel goed plannen en vooraf en nadien goed rusten, kunnen ze misschien een keer op pad. Zoals wij ons niets kunnen voorstellen bij zakken van 100 kg of “chasehunting”, zo kunnen de meeste van ons zich ook niets voorstellen bij deze vermoeidheidsziekten. Gelukkig voor ons, maar ook triest voor de mensen met de vermoeidheidsziekte. Die krijgen maar weinig of vaak zelfs geen begrip vanuit hun omgeving.

Orthomoleculaire geneeskunde is vaak een zinvolle therapievorm bij vermoeidheidsziekten en ziekten of vage klachten, waarbij vermoeidheid een belangrijk symptoom is.

Bij vermoeidheidsziekten kun je alleen maar denken aan twee vormen:

  • Myalgische Encefalomyelitis (ME): extreme vermoeidheid en spierpijn, waarbij ontstekingen aanwezig zijn in de hersenen en/of het ruggenmerg
  • Chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS): onverklaarbare vermoeidheid, waarbij ME en andere oorzaken van vermoeidheid zijn uitgesloten

Bij ziekten of vage klachten, waarbij vermoeidheid een belangrijk symptoom is, moet je denken aan b.v.:

  • Chronische stress, acute heftige stress of stress vroeg in het leven
  • Ziekte van Pfeiffer
  • Ziekte van Lyme
  • Andere acute of chronische infectieziekten
  • Chronische ontstekingsziekten
  • Allergie en intolerantie
  • Auto-immuunziekten
  • Burnout
  • Depressie
  • Angststoornissen
  • Eetstoornissen
  • Leveraandoeningen
  • Hart- en vaatziekten
  • Hormonale afwijkingen aan b.v. bijnieren, alvleesklier, schildklier of hypofyse
  • Orgaandysfunctie
  • Neurologische ziektebeelden
  • Hypersensitiviteit (HSP)
  • Anaemie
  • Zuurstoftekort
  • Intoxicaties
  • Stapelingsziekten
  • Kanker
  • Bijwerking van veel medicijnen
  • Overmatig gebruik van tabak, alcohol, koffie, suiker, drugs en ongezond voedsel
  • Tekort van bepaalde voedingsstoffen, zoals vitamines en mineralen